இந்தியர் அனைவரும் உடன் பிறந்தவர்கள் அந்த ஒருவரைத் தவிர!

இந்த புத்தக திருவிழாவில் எழுத்தாளர் நிர்மல் அவர்களின் மக்களாகிய நாம் என்ற புத்தகம் வெளியாகி அனைவரின் கவனத்தையும் ஈர்த்துள்ளது. கடந்த இரண்டு மூன்று ஆண்டுகளாக பார்வையற்றோர் உள்ளிட்ட ஊனமுற்றோர் படித்து மகிழ்ந்து கொண்டாடி தீர்த்த "சகாக்கள்: நிகரானவர்கள் ஆனால் வேறானவர்கள்" என்ற புத்தகத்தின் ஆசிரியர் நிர்மல் அவர்கள் தான் இந்த புத்தகத்தையும் எழுதியுள்ளார். 

மக்களாகிய நாம் என்ற பெயரைக் கேட்டதும் இந்த நூல் மக்களின் உரிமை, ஒழுக்கம் அல்லது சட்டம் என்று ஏதோ ஒன்றைக் குறித்ததாக இருக்கும் என்று யூகித்திருப்போம். நிச்சயமாக நம்முடைய யூகத்தின்படி இது ஒரு மக்களுக்கான புத்தகம் தான். ஆனால், வாழ்வியல் விதிமுறைகளையோ, ஒழுக்க நெறிமுறைகளையோ, சட்ட நுனுக்கங்களையோ இந்த புத்தகம் பேசவில்லை. இது அனைத்தையும்விட உயர்வான ஒரு பதத்தை நமக்குள் விதைக்க புத்தகத்திற்குள் நம்மை அழைத்து செல்லும் நூலின் ஆசிரியர், ஏறக்குறைய எப்போதும் நம்மால் சிந்திக்கப்படாத  இந்திய அரசியலமைப்பு சாசன முகவுரையை நமக்குள் விதைக்க முயற்சித்துள்ளார். ஆயிர கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன் தோன்றிய சட்டங்கள், அவை உருவான விதம், கடவுள் தந்த சட்டம், பாம்பு தந்த சட்டம் என பல சுவாரசியமான செய்திகளைக் கூறி நம்மை வியற்பிக்குள்ளாக்குகிறார். பல நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னதாக, பிறக்கும்போது நடக்கவும் பேசவும் இயலாத ஒருவன், தனது விடாமுயற்சியால் எப்படி ஒரு மாபெரும் சாம்ராஜ்யத்தை உருவாக்கி, சட்டத்திட்டங்களை வடிவமைத்தான் என்ற செய்தியை அறியும்போது உள்ளுக்குள் ஒரு உத்வேகம் பிறப்பதை உணர முடிகிறது. இப்படியாக உலகெங்கும் சட்டங்கள் பிறந்த வரலாற்றையும், அதற்கான முகவுரைகளின் சாராம்சத்தையும் படிக்க படிக்க நம்மால் புத்தகத்தைவிட்டு நீங்க இயலாது. முழுமையாக தனியார் மயமாக்கப்பட்ட நாடு எது, முழுமையாக அரசுடைமையாக்கப்பட்ட நாடு எது, முழுமையான பொதுவுடைமை நாடு எது, உலக நாடுகளின் அரசியல் சாசன முகவுரைக்கும், இந்திய நாட்டின் அரசியல் சாசன முகவுரைக்கும் எத்தகைய ஒற்றுமை வேற்றுமை உள்ளன, இந்திய அரசியலமைப்பின் உருவாக்கத்தின் போது இந்தியாவை அதுவரை ஆண்டுக்கொண்டிருந்த பிரிட்டீஷாரின் மனநிலை எப்படி இருந்தது, பல்வேறு சாதிகளும் மதங்களும் நிறைந்திருந்த நாட்டில் எப்படி ஒரு வலுவான கட்டமைப்பு தோற்றுவிக்கப்பட்டது, என்ற பல்வேறு அறிய தகவல்களை அடுக்கடுக்காக எடுத்துரைக்கும் நூலின் ஆசிரியரது உழைப்பு போற்றுதற்குரியது.

சமத்துவம், சகோதரத்துவம் போன்ற சொற்களின் ஆழத்தை ஆசிரியர் ஆய்ந்து அறிய முற்பட்ட போது எனக்கு என்னுடைய பள்ளி காலம் நினைவிற்கு வந்தது.

பள்ளிக்கூடத்தில் கொடி ஏற்றிய உடன் 

இந்தியா என் தாய் நாடு

இந்தியர் அனைவரும் என்னுடன் பிறந்தவர்கள் 

என்ற உறுதி மொழி ஒவ்வொரு நாளும் மாணவ தலைவன் சொல்ல மற்ற மாணவர்கள் சொல்லுவது வழக்கம். அப்படி ஒருநாள் கூடுகை முடிந்த உடன், மாணவ தலைவனை சில மாணவர்கள் சூழ்ந்துக்கொண்டு, இந்தியர் அனைவரும் என்னுடன் பிறந்தவர்கள் என்று சொல்ட்ரியே நீ என்ன பாக்கிஸ்தான் பொண்ண கல்யாணம் பண்ணிக்குவியா? நீ அந்த வரியை சொல்லும்போதெல்லாம் நான் அந்த ஒருத்தியைத் தவிர என்று என் மனசுக்குள்ளேயே சொல்லிக்குவேன் தெரியுமா என்று கேட்டு அவனை ஓட்டியதை மறக்க இயலாது.

சகோதரத்துவத்தை வலுவாக உணர்த்த ஆசிரியரின் தேடலுக்கு அவருடைய தமிழாசிரியர் மூலம் விடைகிடைத்ததை அறியும் போது மட்டற்ற மகிழ்ச்சியும், பெருமிதமும் ஏற்பட்டது. நமது வள்ளுவரும், அவ்வையும் நமக்கு கற்பித்த அந்த ஒரு ஒப்பற்ற பதத்தை நாம் அறிந்துக்கொண்டால் இந்திய அரசியலமைப்பு சாசன முகவுரையின் முத்தாய்ப்பான கருத்தை உணர்ந்திடலாம்.

இந்த நூலில் இடம்பெற்றுள்ள தகவல்கள், அதனை தொகுத்த விதம், எடுத்துரைத்திருக்கும் திறன் ஆகியவற்றைப் பார்க்கும்பொழுது ஆசிரியரின் அயராத உழைப்பு, தொடர்ச்சியான வாசிப்பு, தீவிர தேடல், ஆழ்ந்த ஆய்வு என அனைத்தும் புலப்படுகிறது. பல்வேறு அறிய தகவல்களை உள்ளடக்கிய இந்த புத்தகத்தை அனைவரும் தவராமல் வாங்கி வாசித்தால் ஓர் புதிய அனுபவம் கிடைப்பது நிச்சயம்.

நூலினை வாங்க

https://tinyurl.com/Makkalagiya-Naam

நன்றி

சேது பாண்டி 

சூரியனை போலீஸ் மாமா எப்பம்மா கண்டுபிடிப்பாரு?

சூரியனை போலீஸ் மாமா எப்பம்மா கண்டுபிடிப்பாரு?

இந்த புத்தகத் திருவிழாவில் பேராசிரியர் சரவணன் அவர்களுடைய எங்கே எனது ஒளி என்ற சிறுகதை தொகுப்பினை வானவில் புத்தகாலயம் வெளியிட்டுள்ளது. இவருடைய சிறுகதை ஒன்றை பார்வையற்ற கல்லூரி மாணவர்கள் மற்றும் பட்டதாரிகள் சங்கத்தின் ஆண்டு மலரில் படித்து வியந்து மகிழ்ந்திருக்கிறேன். எனவே, இவருடைய சிறுகதை புத்தகத்தை உடனே படித்துவிட வேண்டும் என்ற ஆவலில் வாங்கி படிக்க தொடங்கினேன். ஒரு பார்வையற்றவன் தடையின்றி பயணிக்க ஒரு வழிகாட்டிக் கோல் எப்படி உதவுமோ அப்படி இவருடைய எழுத்து நடை என்னை உத்வேகத்துடன் இந்த புத்தகத்தில் பயணிக்க செய்தது.

இந்த சமுதாயத்தால் பலவகையில் புறக்கணிக்கப்படும் ஒரு பார்வையற்றவனை அந்த நாளில் அவனுக்கு நடந்த ஒரு நிகழ்வு அதிகப்படியாக பாதித்திருந்தது.. இந்த நிலையில் கோயிலுக்கு செல்ல நினைத்த அவன் பல தடைகளைக் கடந்து கோயிலுக்குள் செல்கிறான். அங்கிருந்த ஒருவர் அறிவுறுத்தியபடி, ஒரு கையில் கயிறையும், மறு கையில் வழிகாட்டிக் கோலையும் பிடித்தவனாய் தீபாராதனையை ஏற்றுக்கொண்டிருந்த காமாட்சியை வணங்கினான். அதன் பிறகு என்ன நடந்தது, அவன் கோயிலுக்கு வருவதற்கு முன்பு அந்த நாளில் அவனுக்கு என்ன நடந்தது என்பதை நான் சொல்வதைக் காட்டிலும் கதையைப் படிக்கும்போது உங்களால் உணர்வுப்பூர்வமாக உணர முடியும்.  காமாட்சி அம்மன் கோயிலில் கறுகிய நிலையில் பிணமாக கிடந்த உடலை அப்புறப்படுத்த உதவிக் கேட்ட பணியாலரைக் கண்டுக் கொள்ளாமல் அனைவரும் அருகில் செல்ல அஞ்சி அறுவருப்புடன் நின்றுகொண்டிருந்த நேரத்தில், தனது வழிகாட்டிக் கோலை மடித்து வைத்துக் கொண்டு அந்த உடலை அந்த பணியாலருடன் தன் கைகளால் தூக்கிக் கொண்டு போனதன் மூலம் முதல் கதையிலேயே தனது சவுக்கைச் சுழற்றியிருக்கிறார் ஆசிரியர்.

மார்ச் மாதம் பேய்களின் மாதம் நீங்க எல்லோரும் ஜெபம் செய்தால் பேயிடம் இருந்து கர்த்தர் நம்மை காப்பாற்றுவார் என்று மூட நம்பிக்கையை விதைக்கும் ஆசிரியர், அதனைக் கேட்டு பேயின் அச்சத்தில் இருக்கும் தங்கராசுவிற்கு, அப்படி எல்லாம் ஒன்றும் இல்லை என்று பகுத்தறிவு கருத்துக்களை எடுத்துரைக்கும் கருணாநிதி, கருணாநிதியின் பேச்சை ஏற்காத தங்கராசுவிடம் பேய் ஆடிய ஆட்டம் என அடுத்த கதை படித்த போது நானும் கொஞ்சம் ஆடித்தான் போனேன்.

ஸ்டிக்கை பயன்படுத்த வெட்கப்படும் பார்வையற்ற பேராசிரியர் அரசு பேருந்தில் ஒரு பெண்ணிடம் வாங்கிய அறையின் மூலம் பார்வையற்றவருக்கு ஸ்டிக் எந்த அளவிற்கு அவசியம் என்பதையும், ஸ்டிக்கை தன் கண்களாக போற்றும் ஒரு பார்வையற்றவர் அதனைப் பயன்படுத்தும் போது ஒரு அரசன் குதிரையின் மீது அமர்ந்தபடி அதன் கடிவாளத்தைப் பிடித்தபடி பயணம் செய்யும்போது அந்த அரசனுக்கு எப்படியான உணர்வு ஏற்படுமோ அந்த ஒரு உணர்வும் பெருமிதமும் ஏற்படுவதாக கூறுவதன் மூலம் பார்வையற்றோரின் தற்சார்பும் சுயமறியாதையும் காக்கப்பட வெண்கோல் எந்த அளவிற்கு அவசியம் என்று உணர்த்தியிருப்பதை படித்து மகிழ்ந்தேன்.

பிள்ளை இல்லாத தம்பதியர் பிள்ளையைத் தத்து எடுக்க முடிவு செய்து காப்பகம் சென்ற போது அவர்களுடைய பொருளாதார நிலையால் அவர்களுக்கு பார்வையற்ற குழந்தையை பரிந்துரை செய்தது, தங்கள் நிலையை உணர்ந்து அந்த பரிந்துரையை ஏற்றுக்கொண்டதன் விளைவாக அவர்கள் எதிர்கொண்ட வேதனைகள் எத்தகையது என்பதையும், தத்தெடுப்பதற்கு முன்பு அவர்களுடைய வேதனை எத்தகையது என்பதையும்  மிகச்சிறப்பாக விளக்கியுள்ளார் ஆசிரியர். மற்றொரு கதையில் பார்வையில்லாமல் பிறந்த குழந்தையை கொல்லத்துடிக்கும் தன் தாயிடம் இருந்தும் மஞ்சள் காமாலை நோயிடமிருந்தும் தன் பிள்ளையைக் காக்கத் துடிக்கும் வருமையின் பிடியில் சிக்கித் தவிக்கும் தாயின் போராட்டத்தை அழகாக படம்பிடித்து காட்டியுள்ளார்.

கண் தானம் செய்வதன் அவசியத்தை உணர்த்துவதாக அமைந்துள்ள கதையில், விளையாடிய குழந்தையின் முகத்தில் பட்ட சிமெண்ட் பிள்ளையின் கண்களை காயப்படுத்தி பார்வையை இழக்கும் அளவிற்கு பாதிக்கிறது. இதனை அறியாத அந்த குழந்தை எனக்கு ஏம்மா எல்லாம் இருட்டா தெரியிது என்று கேட்க, தங்களுக்குள் அழுதுக்கொண்டிருந்த பெற்றோர் தன் பிள்ளையிடம் எதைச் சொல்லி சமாலிப்பது என்று எண்ணியபடி, சூரியனை யாரோ திருடிக்கிட்டு போயிட்டாங்கம்மா போலீஸ் மாமா சீக்கிறமா சூரியனைக் கண்டுப்பிடிச்சி கொண்டு வந்துடுவாரு என்று சொல்லியதிலிருந்து அந்த குழந்தை தினம்தினம் போலீஸ் மாமா எப்பம்மா சூரியனைக் கண்டுப்பிடிப்பாரு என்று கேட்பதைக் கேட்ட அந்த பெற்றோரின் கண்ணீரோடு நமது கண்ணீரும் கலப்பதைத் தடுக்க இயலாது.

இன்றளவும் கழிவறை இல்லாத கிராமங்கள் இருப்பதை நம்மால் மறுக்க இயலாது. இந்தச் சூழலில் காலைக் கடன்களை முடிக்க பொதுவாக பெண்கள் எத்தகைய சவால்களை எதிர்கொள்கிறார்கள் என்பதை பல கதைகள் மூலமும், அனுபவ பகிர்வுகளின்ன் மூலம்ும் அறிந்திருப்போம். ஆனால், ஒரு பார்வையற்ற பெண்ணின் நிலை குறித்து யாரும் சிந்தித்திருக்க மாட்டோம். ஏன் இந்த கதையில் அந்த பெண்ணின் தாய்கூட உணர்ந்திருக்கவில்லை. பத்தாம் வகுப்பு படிக்கும் அந்த பெண்ணிற்கு விடுமுறையில் விடுதியில் இருந்து வீட்டிற்கு போக மனமில்லை என்று தொடங்கும் கதையின் மூலம் கழிவறையின் அவசியத்தை கோயில் இல்லாத ஊரில் குடியிருக்கக் கூடாது என்று கூறுவதைவிட கழிவறை இல்லாத ஊரில் குடியிருக்கக் கூடாது என்று கூறி படிப்பவர் உள்ளத்தில் உறையச்செெய்திருக்கிறார்.

கோடம்பாக்கம் மேம்பாலத்திற்கு அருகில் என்ற கதையில் பார்வையற்றோரின் பலகால போராட்ட உணர்வைக் குறித்தும், போராடுவதன் அவசியம் குறித்தும், அரசின் போக்கு, காவல்துறையின் ஒடுக்குமுறை, ஊடகங்களின் உலகம் என அனைத்தையும் அடுக்கடுக்காக எடுத்துரைத்துள்ளார். பார்வையற்றோரின் போராட்டத்தை ஒடுக்க நினைக்கும் போலீசிடம் போராட்டத்தில் பங்கேற்ற ஒருவனின் தாய், சார் அவன இந்த ராத்திரி நேரத்துல தொந்தரவு செய்யாதிங்க சார், அவனோட அப்பா போன வாரம்தான் செத்துபோனாரு. அவருக்கு கொள்ளிய போட்டுட்டு உடனே அவசர வேலையிருக்குனு சொல்லி கிளம்பி வந்துட்டான் சார் என்று சொல்லி அழுத போது அந்த போலீசுடன் சேர்த்து படிக்கும் நம் கண்களிலும் நீர் ததும்பியது.

திரு. விரல்மொழியர் என்பவருக்கு சிறந்த படைப்பாளருக்கான சாகித்திய அகாதெமி விருது வழங்கப்படுகிறது. அந்த விழாவில் பார்வையற்றோர் புத்தகங்களைப் படிப்பதற்காக எத்தகைய போராட்டங்களைச் சந்திக்கிறோம் என்பதை மிகச் சிறப்பாக குறிப்பிடுகிறார். படித்து காட்டச் சொல்லி கேட்கும் பார்வையற்ற பெண்ணிடம், உங்களுக்கு வேண்டியதை நான் செய்கிறேன் எனக்கு வேண்டியதை நீங்கள் எனக்கு செய்ய வேண்டும் என்று கூறியவரிடம் என்ன சார் செய்யனும் என்று அந்த பெண் கேட்டதற்கு அந்த மனிதர் நீங்க என்னோட உடலுறவில் என்று கேட்டுள்ளார் என்ற தொடரைப் படித்த நமக்கு இந்த காட்சி சமுதாயத்தின் மீது வரும் கோபத்திற்கு அளவே இல்லை. இந்த அனுபவத்தை பகிர்ந்த அந்த வெண்பாவும் திரு. விரல்மொழியரும் திருமணம் செய்துக்கொண்டதை வாசிக்கும் போது மிகுந்த மகிழ்ச்சி ஏற்பட்டது. இந்த பார்வையற்ற இணையர் திருக்குறள் போல் பேரோடும் புகழோடும் பல்லாண்டு வாழ வாழ்த்தி இந்த நூலினை அனைவரும் அவசியம் வாங்கி படிக்க வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

சூரியனை போலீஸ் மாமா கண்டுபிடித்தாலும் சரி, அல்லது தன் மறைவை அகற்றிக்கொண்டு சூரியனாக உதித்து வந்தாலும் சரி, எப்படியானாலும் இருளில் இருந்து சூரியன் வெளிப்படும் நாளில் பார்வையற்றோரின் விடியல் தொடங்கும்.

இந்த புத்தகத்தை படிக்க விருப்பமுள்ளவர்கள் பதிப்பகத்தையோ அல்லது நூலின் ஆசிரியரையோ தொடர்புக்கொண்டு ரூபாய் 230 செலுத்தி புத்தகத்தைப் பெற்றுக்கொள்ளலாம்.

எழுத்தாளர் சரவணன் அவர்களைத் தொடர்புக்கொள்ள

8680855285

நன்றி.

சேதுபாண்டி 

தாக்கல் செய்யப்பட்டுள்ள குற்றப் பத்திரிக்கை

தாக்கல் செய்யப்பட்டுள்ள குற்றப் பத்திரிக்கை

பேராசிரியர் முனைவர் மு. முருகேசன் அவர்களது கூண்டில் ஏற்ற முடியாத குற்றவாளிகள் என்ற நூலினை பாரதி புத்தகாலயம் வெளியிட்டுள்ளது.

பார்வையற்றோர் பிறந்தது முதல் இந்த பார்வையுள்ள பொதுச் சமுதாயத்தில் எப்படியெல்லாம் போராட வேண்டியுள்ளது, எத்தனை எத்தனை வலிகளைக் கடந்து செல்ல வேண்டியுள்ளது போன்ற செய்திகளை அனுபவ     ஆதாரங்களுடன் பட்டியலிட்டு எடுத்துரைத்துள்ளார் நூலின் ஆசிரியர்.

இந்த நூலினை படிக்கும் பொழுது ஒரு புத்தகத்தை படிக்கிறோம் என்ற எண்ணம் சிறிதும் தோன்றவில்லை. மாறாக பார்வையற்ற நண்பர்கள் கூடி அனுபவங்களை பகிர்ந்துக்கொண்ட உணர்வே மேலோங்கியது. 

        

பொதுவாக இந்த சமூகம் பார்வையற்றோரைப் பார்த்து உங்களுக்கென்ன பார்வை இல்லை என்பதால் எல்லாம் எளிதாக கிடைத்துவிடுகிறது என்று கூறுவது வழக்கம். ஆனால், பள்ளிப் படிப்பு, கல்லூரி படிப்பு என கல்வி கற்பதற்காக, கல்வி கற்கும் பாட புத்தகங்களை தங்களுக்கேற்ற வடிவில் உருவாக்குவதற்காக, தேர்வுகளை எதிர்கொள்வதற்காக, கல்வி தேர்ச்சி பெற்றபின் போட்டித் தேர்வுகளுக்காக, போட்டித் தேர்வுகளுக்கான தரவுகளைப் பெறுவதற்காக, பெற்ற தரவுகளை அனுகல் தன்மையுள்ளதாக மாற்றுவதற்காக, தேர்வுகளுக்கு விண்ணப்பிப்பதற்காக, தேர்வுகளை எதிர்கொள்வதற்காக, சரியான பதிலி எழுத்தர் அமர்த்தப்படுவதற்காக, தேர்வில் வெற்றிப் பெற்று பணியில் சேர்வதற்காக, சேர்ந்தபின் தங்கள் இருத்தலை உணர்த்துவதற்காக, பணிகளை மேற்கொள்வதற்காக, மேலதிகாரிகளிடமும் சக பணியாளர்களிடமும் தங்களை நிருபிப்பதற்காக, பணி நிறைவு பெறுவதற்காக, பயணம், காதல், திருமணம், உறவுமுறை, பிள்ளை வளர்ப்பு, குடும்ப நிகழ்வுகளில் பங்கேற்றல், சமூக ஈடுபாடு  என பல நிலைகளில் வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்வதற்கு, அடக்கப்படுதல், அலட்சியப்படுத்துதல், ஆதிக்கம் செலுத்துதல், இடர்விளைவித்தல், இட்டுக் கூறுதல், உதாசினப்படுத்துதல், உரிமை மறுத்தல், ஊழ்ப்பழி சுமத்துதல், ஊறு விளைவித்தல், எட்டிவைத்தல், ஏளனம் செய்தல், ஒடுக்கப்படுதல், ஒதுக்கப்படுதல், ஒருமையில் விளித்தல், கலகம் கற்பித்தல், புறக்கணித்தல் போன்ற பல்லாயிரக்கணக்கான போராட்டங்களை எதிர்கொண்டு அளவில்லா வலிகளையும் வேதனைகளையும் பார்வையற்ற ஒவ்வொருவரும் அனுபவித்து வருவதை இன்நூல் பலருடைய வாழ்வின் வழியே விளக்குகிறது. அதே நேரத்தில் பார்வையற்றோருக்கு இந்த காட்சி சமூகம் எப்படியெல்லாம் உறுதுணையாக இருந்துள்ளது என்பதையும் ஆங்காங்கே சுட்டியுள்ள குறிப்புகள் மூலம் அறிந்துக்கொள்ள முடிகிறது. 

ஆசிரியர் தங்களது பார்வையற்ற சமூகம் வாழ்வில் எத்தகைய பாதிப்புகளை அடைந்துள்ளது என்பதை இந்த பொதுச் சமூகத்தில் தனது நூலினை குற்றப் பத்திரிக்கையாக சமர்ப்பித்துள்ளார்.

ஆசிரியர் குற்றம் என்று சுட்டும் ஒவ்வொன்றும் சட்டப்படியும் குற்றமாக கருதப்படுவதை ஊனமுற்றோர் உரிமைச் சட்டம் 2016 அத்தியாயம் 16 பிரிவு 92 உறுதிப்படுத்துகிறது.

92.1. பொதுவெளியில் ஊனமுற்ற நபர்களை எந்த இடத்திலும் வேண்டும் என்றே அவமதித்தல் அல்லது வேண்டும் என்றே அவமானப்படுத்தும் நோக்கத்துடன் மிரட்டுதல்.

92.2. ஊனமுற்ற நபரை வேண்டுமென்றே அவமானப்படுத்தும் நோக்கத்துடன் தாக்குதல் அல்லது பலவந்தப் படுத்துதல் அல்லது ஊனமுற்ற பெண்களை மானபங்கப்படுத்துதல்.

92.3. ஊனமுற்ற நபர்களை தங்களின் கீழ் வசப்படுத்தி அல்லது கட்டுப்படுத்தி வேண்டுமென்றே அல்லது தெரிந்தே உணவு அல்லது திரவபொருள் கொடுக்க மறுத்தல்.

92.4. ஊனமுற்ற குழந்தை அல்லது பெண்ணின் மீது ஆதிக்கம் செலுத்தும் நிலை மற்றும் அந்நிலையை பயன்படுத்தி பாலியல் ரீதியாக சுரண்டுதல்.

92.5. ஊனமுற்ற நபரை வேண்டுமென்றே காயப்படுத்துதல் அல்லது கால் அல்லது உணர்வு அல்லது ஆதரவு கருவிகளைச் சேதப்படுத்துதல் அல்லது பயன்பாட்டில் தலையிடுதல்.

போன்ற செயல்பாடுகளுக்கு ஆறு மாதத்திற்கு குறையாத ஆனால் ஐந்து ஆண்டுகள் வரை சிறை தண்டனையும் மற்றும் அபராதமும் விதிக்கப்படும்.

இந்த சட்டத்தின்படி புகார் வழங்கினாலும் இந்த காட்சி சமூகத்தில் நீதி கிடைப்பதற்குள் அவை பல வகையில் திரிக்கப்பட்டு நீர்த்து போய்விடுகிறது. 

எனவே இந்த புத்தகத்தை அதாவது இந்த குற்றப் பத்திரிக்கையை படிக்கும் ஒவ்வொரு பார்வையுள்ளவரும் பார்வையற்றவரும் தங்கள் மனதளவில் உணர்ந்தால் மட்டுமே சம உரிமை, சம வாய்ப்பு, முழு பங்கேற்பு சாத்தியமாகும்.

பேராசிரியர் முனைவர் முருகேசன் அவர்களைத் தொடர்புக்கொள்ள

9962445442

நன்றி.

சேதுபாண்டி

 

வங்கிப் பணிக்காக காத்திருக்கும் பார்வையற்ற பட்டதாரிகளுக்கு அறிய வாய்ப்பு!

வேலைவாய்ப்பு அறிவிப்பு

வங்கிப் பணிக்காக காத்திருக்கும் பார்வையற்ற பட்டதாரிகளுக்கு அறிய வாய்ப்பு.

IBPS (Institute of Banking Personnel Selection) தேசியமயமாக்கப்பட்ட பொதுத்துறை வங்கிகளில் க்லார்க் பணிக்கான தேர்வினை அறிவித்துள்ளது.

இதில் தமிழ்நாட்டில் உள்ள  பார்வையற்ற பட்டதாரிகளுக்கு 9 பணியிடங்கள்  ஒதுக்கப்பட்டுள்ளன.

இந்த ஆண்டு முதல் வங்கி க்லார்க் பணிக்கான தேர்வினை தமிழிலேயே எழுதலாம்.

பார்வையற்றோருக்கான வயது வரம்பு தளர்வு விவரம்:

பொதுப்பிரிவு 10 ஆண்டுகள்.

OBC பிரிவு 13 ஆண்டுகள்.

SC/ST பிரிவு 15 ஆண்டுகள்.

விண்ணப்பிக்க கடைசி நாள் : 27.10.2021

https://ibpsonline.ibps.in/crpcl11jun21/

பார்வையற்ற பட்டதாரி பணி நாடுனர்களுக்கு வாழ்த்துக்கள்

 

சுலுந்தி

வர சித்திரமாசம் அம்மாவாச அந்னைக்கு மாடனுக்கும் வங்காரனுக்கும் கன்னிவாடி அரண்மன எல்லையில மல்யுத்தம் நடக்கப்போகுதுனு கிணிங்கிட்டி அடிச்சு அறிவிக்கப்படுது. அத கேட்ட ஒருத்தன் என்னப்பா கொஞ்சம் விளக்கமாத்தான் சொல்லேனு கேட்குறான். அவனும் சரி சொல்லுறேனு கிணிங்கிட்டிய நிறுத்திட்டு, நம்ம கன்னிவாடி அரண்மன நாவிதன் ராமன். அவன் செத்து ரொம்ப வருஷமாச்சு. அவனோட மகன்தா இந்த மாடன். இவன் யாருக்கும் செரைக்க மாட்டானாம். கத்திய முகத்துக்கு நேரா செரச்சாமாதிரி காட்டிட்டு கூலிய கேக்குறானாம். என்கூட யார வேணும்னாலும் மோத வரச்சொல்லுங்க. நா அவங்கக்கிட்ட தோத்தா செரைக்கிற வேலைய நா செய்வேன் இல்லனா தோத்தவங்க செரைக்கிற தொழில செய்யனும்னு அரண்மனையார் முன்னாடியே சவால்விட்டிருக்கான். இப்படியாக சுலுந்தி கதைத் தொடங்குது. இந்த மாடன் எதுக்காக இப்படி சவால்விடுறான், இறுதியில மல்யுத்தத்துல ஜெயிக்கப்போவது யாரு, நடந்தது என்ன ங்குறத  சொல்லி கதை முடியுது.

இந்த நாவலுக்கு பெயராக அமைந்திருக்குற சுலுந்திங்குற சொல் நாவலோட முக்கியத்துவத்த சொல்லக்கூடியதா இருக்கு. சுலுந்திங்குற குச்சில தீய கொளுத்துனா அனையாம நின்னு எரியும். அதுனால அந்த காலத்துல அடுப்பு கொளுத்துரதுல இருந்து கொல்லி வக்கிற வரைக்கும் இத பயன்படுத்தி வந்திருக்காங்க. அதுமட்டுமில்லாம நிலத்துல பள்ளமெடுப்பதுல இருந்து போராயுதம்குற வர எல்லா நிலையிலும் இந்த சுலுந்தி குச்சிய பயன்படுத்தி இருக்காங்க. இந்த குச்சிய போலவே அந்த காலத்துல நாவிதர்கள் பல நிலையில பல்வேறு காரணங்களுக்காக பல வகையில பயன்படுத்தப்பட்டிருக்காங்கங்குறது இந்த நாவல் மூலமா தெரிய வருது. நாவிதர்கள் சவரம் செய்வதற்கு மட்டுமில்லாம, பண்டுவம் பார்ப்பது முதல் அரண்மனைக்கு எதிரானவங்கள பழித்தீர்ப்பது வரைனு எல்லா நிலையிலும் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்காங்க.

இந்த நாவலுல மாடனோட அப்பா ராமன் அரண்மன நாவிதனா இருக்கான். அவன் மிகப்பெரிய பண்டுவனா இருந்தான். அவன் குதிரை ஏற்றம், மல்யுத்தம், வேட்டையாடுதல், சமயல் என பல்துறை வித்தகனாக இருக்கான். இப்படி பல வித்தைகள கத்துருக்க ராமன் எப்படி நடத்தப்படுறாங்குறத ஆசிரியர் தெளிவா எடுத்துரச்சிருக்காறு. சித்தர வணங்கி பண்டுவம் கத்துக்கிட்ட ராமன் பேயுமில்ல பூதமுமில்லங்குற கருத்த சொல்லுறதா பதிவு செஞ்சி மூட நம்பிக்கைக்கு முற்றுப்புள்ளி வச்சிருக்காறு. இந்த நாவலுல வரலாற்று செய்திகளுக்கும், மருத்துவ குறிப்புகளுக்கும், சொலவடைகளுக்கும் பஞ்சமே இல்ல. எல்லா நாவலபோல போகுற போக்குல படிச்சிட முடியாது. நா படிக்க தொடங்கும்போது ரொம்ப சுனக்கமா இருந்துச்சு. படிக்க படிக்க ஆசிரியரோட நடை, கதையோட ஓட்டம், செய்திகள் என எல்லாத்தயும் உள்வாங்க வாசிப்பு சூடுப்பிடிச்சுது. அதுநாள இத யாரும் ஒரு பொழுது போக்கு நாவலா நினச்சிட வேண்டாம். பல்துறை செய்திகள் இதுல கொட்டிக்கிடக்கு. நிச்சயமா ஆசிரியர் இதுக்காக பல ஆண்டுகள் உழச்சிருக்கனும். இத ஒரு சித்த மருத்துவ நூலுனு சொன்னா மிகையாகாது. இறுதியா இந்த நாவலுல இருந்து ஒரு விஷயத்த சொல்லி முடிச்சுடுறேன்.

பண்டுவனான நாவிதன் ராமன் தன்னோட வீட்டுல நெருப்புமூட்டி மருந்து தயாரிக்கிறான். திடீருனு மருந்துப் பொருட்கள் கவிழ்ந்து விழுந்து கலந்து நெடியேறி தீப்பிடிச்சுடுது. இதுல அரண்மனை நாவிதன் ராமன் இறந்துடுறான். ராமனோட மனைவியும் அரண்மனை மருத்துவச்சியுமான வல்லத்தாரைக்கு கண் தெரியாம போயிடுது.

·         கண் தெரியாத வல்லத்தாரை நிதானத்துலயே சமயல் செய்யுறா.

·         மன உளைச்சலால செய்வதறியாது யாசகம் கேட்டு வயித்த கழுவிக்கிறா.

·         மாடனுக்கும் வங்காரனுக்கும் மல்யுத்தம்னு கேள்விப்பட்டு சனங்க  போகுற திசை நோக்கி குரல் கேட்டு ஓடி விழுந்து எழுந்து முட்டி மோதி இடத்த அடையுறா.

·         மல்யுத்த இறுதியில செத்தான் மாடன் என்ற சனங்களோட குரல் கேட்டு கதறி அழுது சத்தமில்லாம கிடக்குற மகன தேடி அலையுறா. அப்ப மாடன்கிட்ட வளர்ந்த நாயி அவளோட சேலைய கவ்வி இழுத்துக்கிட்டுபோயி மாடன் கிட்ட விடுது.

·         கண் தெரியாத வல்லத்தாரை வழிகாட்டுதல் இல்லாம தன்னந்தனியா பழக்கத்துனால பாக்குறவங்க திகைத்து போறமாரி வேகவேகமா அரண்மனைய நோக்கி விரைந்து நடந்து போறா.

இப்படி கண் தெரியாத வல்லத்தாரய நாவலுல படைச்சிருக்க ஆசிரியருக்கு பாராட்டுக்கள். கண் தெரியல நாளும் புத்தியும் உணர்ச்சியும் மத்தவங்கள போலத்தானு பதிவு செஞ்சிருக்காறு. கண் தெரியலனாலும் சமைக்க முடியும். பார்வையற்றவங்க அடி எண்ணி நடப்பதா பலரும் நினைச்சிருக்குற நேரத்துல அவங்க பழக்கத்தால இயல்பாகத்தான் நடக்குறாங்கங்குறது பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கு. வல்லத்தாரய நாய் கூட்டிக்கிட்டு போய் விடுதுங்குற சூழல் மேலை நாட்டுல பார்வையற்றோருக்கு வழிகாட்ட நாய்கள் பயன்படுத்தப்படுவத நினைவூட்டுது.

இப்படியாக பலதரப்பட்ட சிந்தனைகளையும், தரவுகளையும் தன்னகத்தே வைத்துள்ள சுலுந்தி ஒரு நாவலல்ல. இது ஒரு ஆய்வு புத்தகம். இத்தகய புத்தகத்தை படைத்து பல அறிய தகவல்களைச் சமுதாயத்திற்கு அறியத்தந்த ஆசிரியர் முத்துநாகு ஐயா அவர்களுக்கு நெஞ்சார்ந்த நன்றிகளும் பாராட்டுக்களும்.

நன்றி.

ஐயையோ நான் குருடாயிட்டேன்!

நா இப்ப படிச்சி முடிச்ச புத்தகத்தைப் பத்தி எல்லாருக்கிட்டையும் சொல்லிடனும்னு மனசு துடிச்சிது. அதுனாலதான் இதை எழுதுறேன். கொஞ்ச நாளுக்கு முன்னாடி வீரயுக நாயகன் வேள்பாரி என்ற நாவலைப் படிச்சிட்டிருந்தேன். இல்ல இல்ல அந்த நாவலில் மூழ்கிட்டிருந்தேனுனுதான் சொல்லனும். அந்த நேரத்துலதான் பேராசிரியர் முனைவர் சிவராமன் ஐயா தொலைப் பேசியில அழைச்சாரு. சொல்லுங்க சார் எப்படி இருக்கிங்கனு கேட்டுட்டு உடனே வேள்பாரி நூல் பத்தி மகிழ்ச்சியோட சொல்ல தொடங்கிட்டேன். நானும் அந்த நாவல் பத்தி கேள்விப்பட்டேன் இப்ப படிச்சிக்கிட்டிருக்கிறத முடிச்சிட்டு அத படிக்கனும்னு சொன்னார். சரி சார், நீங்க இப்ப என்ன புத்தகம் படிக்கிறிங்கனு கேட்டேன். நா இப்ப ப்லைன்ட்நஸ் என்ற ஆங்கில நாவலைப்படிச்சு முடிச்சிட்டு அதே ஆசிரியர் எழுதிய சீயிங் என்ற நாவலைப்  படிச்சிக்கிட்டிருக்கேன்.  போர்த்துக்கீசியத்துல இருந்து மொழிப்பெயர்க்கப்பட்டது. இந்த ரெண்டு நாவலும்  ரொம்ப சுவாரசியமா இருக்குப்பா. அப்படியா சார், ப்லைன்ட்நஸ் நாவல்னா அது பார்வைத்தெரியாதவங்கள பத்தி பேசுதா சார்? அட ஆமாம்பா இந்த நாவல் தொடக்கத்துல கார் ஓட்டிக்கிட்டு வந்த ஒருத்தன் சிக்னல்ல நிக்கும்போது கண்ணுத் தெரியாம போயிட்றான். அவனுக்கு உதவ ஒருவன் வந்து அவன அவன் வீட்டுல கொண்டுபோய் விட்டுட்டு, திரும்பும்போது அவன் கார ஆட்டயப் போட்டுட்டு போறான். அவனுக்கும் கண்ணு தெரியாம போயிடுது. முதல்ல கண்ணுத் தெரியாம போனவ டாக்டர்கிட்ட போறான். தொடர்ச்சியா டாக்டருக்கும் கண்ணுத் தெரியாம போயிடுது. ஐயையோ! என்ன சார் இது அப்ப மொத்தமா எல்லாருக்கும் கண்ணுத் தெரியாம போயிடுமா சார். அப்படித்தான் கத போகுது. இந்த கத இப்ப கொரோனா சூழலுக்கு பொருத்தமான கதையா இருக்கு. நிச்சயமா நாம இத சிந்திக்கனும். அந்தகக்கவிப் பேரவையில நா இந்த நூல அறிமுகப்படுத்துறேன் எல்லாருக்கும் இது தெரியனும். நிச்சயமா சார். இந்த கூட்டம் முடிஞ்சிடட்டும் அடுத்தக் கூட்டத்துல நீங்க இந்த புத்தகத்தை எங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தனும்னு கேட்டுக்கிட்டேன். சரிப்பா நிச்சயமாக பண்ணிடலாம்.

அவர்க்கிட்ட பேசி முடிச்ச சில நாட்களுல விரல்மொழியர் மின்னிதழின் வாட்ஸப் குழுமத்துல பாரதி புத்தகாலயம் வெளியிட்ட பார்வை தொலைத்தவர்கள் என்ற புத்தகம் குறித்த செய்திய யாரோ பதிவிட்டிருந்தாங்க. அடடா ப்லைன்ட்நஸ் புத்தகம் பார்வை தொலைத்தவர்கள் என்ற தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு புத்தகம் இருக்குனு அறிஞ்சதும் மனசு நிஜமாகவே மகிழ்ச்சியா இருந்துச்சு. அந்த புத்தகத்த ஒரு நண்பர்க்கிட்ட கேட்டேன் அவரும் உடனே குடுத்தார். படிக்க ஆரம்பிச்சேன்.

பார்வை தொலைத்தவர்கள் யோசே சரமாகோ என்ற போர்த்துகீசிய நாவலை ப்லைன்ட்நஸ் என்ற ஆங்கில மொழிப்பெயர்ப்பில் இருந்து சங்கரநாராயணன் என்பவர் தமிழில மொழிப்பெயர்த்திருக்காறுனு தெரிஞ்சிக்க முடிஞ்சுது. அதுமட்டுமில்லாம 1998ஆவது வருஷம் இதுக்கு இலக்கியத்துக்கான நோபல் பரிசும் குடுத்துருக்காங்கனு தெரிஞ்சிது. கதைய சிவராமன் சார் ஏற்கனவே ஓரளவு சொல்லி இருந்ததால நா சில எதிர்பார்ப்போடு கதைய படிக்க ஆரம்பிச்சேன். ஆனா நா யூகிச்சமாரி அந்த கத போகல. பலவித சூச்சுமங்கள அது சொல்லி போனுச்சு. குருடு என்ற தொத்து நோய் பரவத்தொடங்குது. அது மிகத்தீவிரமா பரவுது. நோய் குறித்து தொடக்க நிலயிலயே அறிந்த அரசு குருடான நோயாலிகளைத் தனிமைப்படுத்த திட்டமிடுது. தீவிர ஆலோசனைக்கு அப்பரம் தனிமைப்படுத்த நீண்டநாள் பயன்பாட்டுல இல்லாத ஒரு பைத்தியக்கார ஆஸ்பத்திரிய தேர்ந்தெடுத்து அதுல நோயாலிகள தனிமைப்படுத்துது. நோய் தொத்து இருக்கும்னு கண்டறியப்பட்ட அறிகுறிக்காரங்களையும் அங்கயே வேர வார்டுல தனிமைப்படுத்துது. குருடானவங்க கண்களுக்கு எல்லாமே ஒரு வெண்மைப் படலமா தெரியுது. அதுனால அந்த நோயிக்கு வெண்மை நோயினு பெயரிடப்படுது. தனிமைப் படுத்தப்பட்ட பைத்தியக்கார ஆஸ்பத்திரி பாதுகாப்புக்கு ராணுவத்த நியமிக்கிது. ஆஸ்பத்திரிக்குள்ள இருந்து யாராவது வெளிய வந்தா சுட்டுப்போட உத்தரவு கொடுக்கப்படுது. உணவு கொடுக்க உத்தரவு கொடுக்கப்படுது. நாளடைவுள உணவு போதுமான அளவு இல்ல. குறிப்பிட்ட நாளுக்கு அப்புரம் உணவு வருவதே நின்னுப்போயிடுது. உள்ள பயன்படுத்தி குப்பையான பொருள்கள உள்ளயே கொளுத்திடனும்னு உத்தரவு கொடுக்கப்படுது. யாராவது செத்துப்போனா உள்ளயே புதைச்சிடனும்னு சொல்லப்படுது. இந்த உத்தரவுகளெல்லாம் ஒவ்வொரு நாளும் நினைவூட்டப்படுது. இதெல்லாம் வெண்மை நோயால பாதிக்கப்பட்டு திடீரென குருடான கூட்டம் செய்ய வேண்டியிருக்குங்குறத நினச்சிக்கூட பாக்க முடியாது.

அந்த ஆஸ்பத்திரி நீண்டநாலா பயன்படுத்தப்படாததுநாள எந்த அடிப்படை வசதியும் சரியா இல்ல. உள்ள வந்து யாரும் சரிசெய்து தரவும் வாய்ப்பு இல்ல. இப்படியாக கதை நகருது. தனிமைப் படுத்தப்படும் குருடான நோயாளிகளோட எண்ணிக்கை நாளுக்குநாள் அதிகமாகுது. ஆஸ்பத்திரியே போதும்போதுனு அலருர அளவுக்கு நோயாளிகள் வந்து சேந்தாங்க. அந்த ஆஸ்பத்திரி குருடான மனிதர்களைவிட மனித கழிவுகளாலையும், துர்நாற்றத்தாலையும் நிறஞ்சி இருந்துதுனு சொல்லலாம். இந்த கதையோட இறுதியில நாட்டிலுள்ள எள்ளாருக்கும் கண் தெரியாம போயிடும். இறுதி அத்யாயங்களுல இந்த நோய் தானாக சரியாகி கண் தெரிஞ்சிடும். நாடே குருடான நிலையில நோய் தொற்றால பாதிக்கப்பட்ட ஒரு கண் டாக்டரின் மனைவி மட்டும் குருடாக மாட்டாங்க.

வெண்மை நோயால தாக்கப்பட்டு புதிதாக குருடான குருட்டுக் கூட்டம் எப்படி வாழ்க்கைய எதிர்கொள்ளுது, குருட்டுக்கூட்டத்தில் தோன்றிய திருட்டுக்குருட்டுக் கூட்டத்திலிருந்து தங்கள காத்துக்க எப்படி போராடுது, உணவுக்காக, நீருக்காக எப்படியெல்லாம் அலஞ்சு திரிய வேண்டியிருக்கு உள்ளிட்ட நிறைய பிரச்சனைகளை கதை சொல்லி போகுது. குருடனே குருடனுக்கு ஆப்பு வைக்கிறான், குருட்டு கம்னாட்டி கம்யுனிட்டி என்ற தொடர்களை கதைக்கு இடையில பாக்கும்போது எனக்கு கொஞ்சம் மனசு வலிக்கதான் செஞ்சுது. சில சூழ்நிலைகள் ரசிக்கத்தக்கதாகவும் இருந்துச்சு. இந்த நாவலுல பல இடங்கள படிக்கும்போது மனசுக்குள்ள ஏதோ கடபாறைய வச்சு இடிக்கிறாமாதிரி வலி ஏற்பட்டுச்சு. நா முன்னாடியே படிச்சிருந்த வீரயுக நாயகன் வேள்பாரியும், இப்போது படிச்சு முடிச்சிருக்குற பார்வை தொலைத்தவர்கள் என்ற இந்த நாவலும் ஏதோ ஒரு கோட்டில் பயணித்து ஏறக்குறைய ஒத்துப்போகுறமாதிரி ஒரு கொள்கைய வலியுறுத்துவதாக உணருறேன். எல்லோரும் இந்த நூலை அவசியம் படிக்கனும்னு கேட்டுக்குறேன். இதுல ஏதாச்சும் பிழை இருந்துச்சுனா பொருத்துக்குங்க. படிச்சத பகிர்ந்துக்கனும்னு தோனுச்சு அதுனால உடனே எழுதிட்டேன்.

யோசே சரமாகோ எழுதிய ப்லைன்ட்நஸ் உள்ளிட்ட நான்கு நாவல்களைப் படித்து முடித்துள்ள பேராசிரியர் சிவராமன் சார் 27 மே 2020 அன்று புதிய பனுவல் ஆய்வு வட்டம் ஜூம் அரங்கில் அது குறித்து கட்டுரைப் படிக்கிறார். கூட்டத்தில் பங்கேற்று கலந்துரையாடுவோம்.

நன்றி.

விந்தையாளன் வேள்பாரி!

வீரயுக நாயகன் வேள்பாரி

கொரோனா ஊரடங்கு உத்தரவைத் தொடர்ந்து செல்பேசி, கணினி என பொழுதுகள் கழிந்தன. வாசிப்பு மிக பிடித்திருந்தாலும் எதை வாசிப்பது, நாவல்களை வாசித்தால் முழுமையாக வாசித்து முடித்துவிட முடியுமா என்ற கேள்விகள் எழுந்தவண்ணம் இருந்தன. ஏறக்குறைய பத்து பதினைந்து நாட்களுக்கு முன்பு வாசிப்பை நேசித்து எப்பொழுதும் ஏதேனும் ஒரு புத்தகத்தைப் படித்து அதன் சுவையை நண்பர்களுக்கு எடுத்து சொல்லும் நண்பர் தமிழ் பட்டதாரி ஆசிரியர் ராமன் அவர்களோடு செல்பேசியில் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது வேள்பாரி குறித்தும், கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளில் புத்தகக்காட்சியில் அதன் விற்பணைக் குறித்தும்,  இலக்கிய ஆர்வலர்கள், தமிழ் ஆய்வாளர்கள், பேச்சாளர்கள், பல்துறை அறிஞர் பெருமக்கள் என அனைவரும் இன்நூலின் பெருமையை வியந்து புகழ்ந்து வரும் விதம் போன்றவற்றை மிகுந்த ஆர்வத்துடன் எடுத்துரைத்தார். இப்படிப்பட்ட நூலினை நான் கேள்விப்பட்டேனா அல்லது கேட்டிருந்தும் கடந்து சென்றேனா என்று தெரியவில்லை. உடனே அந்த நூலினை அவரிடமிருந்து வாங்கினேன். படிக்க தொடங்கிய உடனேயே வரிகள் அதற்குள்ளே பயணிக்க இழுத்து சென்றது. படிக்க படிக்க அதிசயம் ஆச்சரியம் என்று உள்ளத்தின் வார்த்தைகள் மேல் எழுந்தது. காலை, மாலை, இரவு என வாசிப்பு தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது. உணவு உண்ணும் பொழுதுகள் கூட கனவு போல் கடந்து சென்றது. கனவிலும் வேள்பாரி நினைவென மலர்ந்தது. வாசித்த வரிகளும் வார்த்தைகளும் உயிர்பெற்று பல பொருள்கள் தந்து சென்றன. சற்றே அசந்தால் தொடர் பிடிபடவில்லை. பொருளறிய மீண்டும் பின்னோக்கி வரிகளுக்குள் வா என்று அழைத்தன தொடர்கள். படித்தேன், திகைத்தேன், சிரித்தேன், அழுதேன், வியந்தேன், நிறைந்தேன் மலைத்தேன், குடித்தேன் திகட்டவில்லை. அப்பப்பா! வீரயுக நாயகன் வேள்பாரியை வர்ணிக்க வார்த்தைகள் இல்லை.

பாரி என்பவனை வள்ளலாகவும், கபிலரின் நண்பனாகவும் மட்டுமே அறிந்த தமிழ்ச் சமூகத்திற்கு பல்துறை வித்தகனாக படம்பிடித்துக் காட்டுகிறார் நூலின் ஆசிரியர். பரம்புநாடும் பச்சைமலையும் அதனைச் சுற்றியுள்ள குன்றுகளும், ஊர்களும் இயற்கை வளங்களும் பல செய்தியைச் சொல்லி செல்கின்றன. அறிவுகளைப் பகுத்த தொல்காப்பியர் பச்சைமலைத் தொடரைத் தொடர்ந்து ஆய்ந்து இயற்றியதுவோ ஒற்றறிவதுவே என்று எண்ணத்தோன்றுகிறது. சங்க இலக்கியத்தின் சாறு பிழிந்து பருக பணித்திருக்கிறார் படைப்பாளர். கதையின் தொடக்கத்தில் இருந்து பாரி வருவான் என்று சொல்லி அழைத்து செல்லும் ஆசிரியர் பாரியின் வரவிற்கு பிறகு பரம்பின் குரல் ஒலிக்கும் என்று சொல்லி முன்னோக்கி அழைத்து செல்கிறார். கதைகளில் வரும் நத்தை உள்ளிட்ட பூச்சிகள், பாம்பு வகைகள், ஆட்கொல்லி மரம், மங்கையர் மணம் முகர்ந்து மலரும் மரம் உள்ளிட்ட மரங்கள்,  இராவெரிச்செடி, காக்கா விரிச்சி போன்ற பறவைகள், விருந்தாகும் அறுவதாங்கோழி உள்ளிட்ட உயிரிணங்கள், தேவ வாக்கு சொல்லும் விலங்கு உள்ளிட்ட விலங்குகள், திரையர்கள், காடர்கள் உள்ளிட்ட வலிமை மிக்க மணிதர்கள், மூலிகைகளைக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட போர்வை, மூலிகைகளைக் கொண்டு வடிவமைக்கப்பட்ட வீரர்களுக்கான கவசங்கள், பூச்சிகளையும், யானைகளையும், காற்றையும் காற்றியையும் போருக்கு பயன்படுத்திய விதம், எரியும் பச்சைச் செடி, அடைமழையிலும் அனையாத தீப்பந்தங்கள், பழையன், வாரிக்கையன், தேக்கன் போன்ற வயது மூத்தவர்களின் செயல்பாடுகள், வானை மிஞ்சும் அறிவைக் கொண்ட பேராசான் திசைவேலர், பெரும்புலவர் கபிலர், முருகன் வள்ளி காதல், ஆதினி, மயிலா, அங்கவை, பொற்சுவை போன்ற பெண்களின் அறிவுக்கூர்மை, நீலன், இறவாதான் உள்ளிட்ட வீரர்களின் துடிப்பு, தளபதிகளின் தந்திரம், அமைச்சர்களின் செருக்கு, மூவேந்தர்களின் சூழ்ச்சி, பாரியின் மாட்சி என அத்தனையும் வியக்க வைக்கிறது. இந்த நூலினைப் படிக்கும் போது கதைகளினூடே வந்த இறைவழிபாடு சித்திரைத் திருநாளில் எங்கள் குலதெய்வ வழிபாட்டை நினைவுப் படுத்தி சென்றது. ஈடு இணை இல்லா இந்நூல் அனைவராலும் படிக்கப்பட வேண்டிய இயற்கையின் இரகசியம்.

இதனை எழுதிய சு.வெங்கடேசன் ஐயா அவர்கள் பல மணி நேர தூக்கத்தைத் துரந்து, நூற்றுக்கணக்கான நூல்களைப் படித்து, ஆயிரக்கணக்கான நாட்களைக் கடந்து உழைத்திருப்பது நூலில் புலனாகிறது. கண் பார்வையற்றோர் வாசிக்க உதவும் மென்பொருள் துணைக்கொண்டு பார்வையற்ற நான் மனதில் பல காட்சிகளை உருவகப்படுத்தி வாசிக்க ஏதுவாக இருந்தது எழுத்தாளரின் வரிகள். ஓவியர் ம.செ அவர்களின் ஓவியம் கதைகளின் நகர்வை எத்தனைச் சிறப்பாக காட்சிப் படுத்தியிருக்கும் என்பதை ஊகிக்க முடிகிறது.

நூலினைப் படித்துக் கொண்டிருக்கும்போது செல்பேசி மூலமாக பேசிய முருகேசன் ஐயா அவர்கள் படியுங்கள் உங்களுக்கு மெய்சிலிர்ப்புகளும், வியப்புகளும் காத்திருக்கிறது என்று மேலும் ஆர்வத்தைத் தூண்டினார். தமிழ் முனைவர் பட்ட ஆய்வாளர்கள் தம்பி தங்கை லட்சுமிநாராயணன் வத்சலா நாங்கள் படிக்க தொடங்கிவிட்டோம் மிக அருமையாக இருக்கிறது நீங்கள் படியுங்கள் என்று மேலும் ஆர்வத்தைத் தூண்டினர். அவர்களுக்கு எனது நெஞ்சார்ந்த நன்றியினை உரித்தாக்குகிறேன். இந்த நூலினை வாசிக்க வழங்கிய ராமன் ஐயா அவர்களுக்கு எனது மனமார்ந்த நன்றியினை மகிழ்ச்சியோடு தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

அனைவரும் விரைந்து படியுங்கள் பல விந்தைகளை உணருங்கள்.

நன்றி.